Kiedy słyszymy hasło „miasto Łódź", jako odzew podajemy szereg skojarzeń: największy las miejski w Europie, największa liczba woonerfów w Polsce, rekordowe nakłady na rekonstrukcję terenów zieleni... Jednak mało kto wie, że Łódź to również miejsce realizacji pilotażowego programu budowy miejskich ogrodów deszczowych. Powstawanie ośmiu różnych ogrodów w sześciu częściach miasta koordynowała Elżbieta Urbaniak, która nie tylko jest ogrodniczką, projektantką terenów zieleni, ale i psycholożką.

To połączenie profesji dość oryginalne, ale i naturalne, wszak ogród jest odbiciem duszy. Ale czym są ogrody deszczowe? To dość proste konstrukcje, w gruncie lub pojemnikach, które dzięki właściwemu układowi warstw żwiru, piasku, ziemi i odpowiednim roślinom (hydrofity), zatrzymują wodę w mieście. Sic! Woda powinna zostawać w mieście jak najdłużej! W miarę możliwości powinna być filtrowana przed wysłaniem jej rurami do najbliższego wybetonowanego kanału o nazwie przypominającej, że kilkadziesiąt lat temu płynęła tam rzeka. Ogrody deszczowe o różnych rozmiarach są zatem naszym wkładem w zwiększanie retencji i w oczyszczanie wód spływających z dachów i jezdni.

Miasta, które tak nadwyrężają siły natury w każdym aspekcie swojego funkcjonowania, mogą dzięki ogrodom deszczowym spłacić choć odrobinę tego ekologicznego długu. Elżbieta Urbaniak podczas realizacji w Łodzi wyznała, że jej marzeniem jest, by na każdym miejskim podwórku powstał ogród deszczowy, zbudowany z zaangażowania mieszkańców. Korzyści w postaci poprawy mikroklimatu, służącego mieszkańcom i budynkom, szybko zwrócą ten nakład z dużą nawiązką. Elżbieta Urbaniak odwiedziła również Śląsk – została zaproszona do pełnienia roli ekspertki-konsultantki w programie budowy ogrodów deszczowych w Katowicach. W lipcu kończą się pierwsze jego realizacje: przy ulicach Podgórnej i Gliwickiej oraz na Burowcu. Świetnie się składa, wszak lipiec to najbardziej deszczowy miesiąc roku.